Przewodnictwem elektrycznym określa się zjawisko przepływu ładunków elektrycznych w materiale pod wpływem zewnętrznego pola energetycznego. Nośnikami ładunków mogą być zarówno elektrony jak i jony, stąd wyróżnienie przewodnictwa: elektronowego, jonowego lub mieszanego, jonowo-elektronowego.
Wielkością, która charakteryzuje przewodnictwo, jest tzw. przewodność właściwa. Definiuje się ją jako stosunek gęstości prądu do natężenia pola elektrycznego.
W pewnych przypadka określenie tej właśnie wielkości może być wykorzystane w celach identyfikacyjnych kamieni szlachetnych. Z praktyki wiadomo, że wszystkie materiały - ze względu na wartość przewodności właściwej - dzielone są na 3 grupy:
♦  przewodniki (metale),
♦  półprzewodniki i metale,
♦  izolatory (dielektryki).

Kamienie szlachetne należą do grupy izolatorów. Jedynym wyjątkiem są diamenty o naturalnej barwie niebieskiej powodowanej domieszką boru; są półprzewodnikami typu p o wartości przerwy energetycznej ok. 0,37 eV. Ta właśnie właściwość jest wykorzystywana do ich odróżniania od diamentów o barwie sztucznie zmienionej.